Bugün annemle babamın birlikte bulunduğu güzel bir fotoğraf bulabilmek için albümleri karıştırdım biraz. İstediğim fotoğrafı buldum ve boyadığım bir çerçeveye koymak üzere ayırdım bir kenara. Sonra da karıştırmaya devam ettim albümleri. Çocuklarımın küçüklüğü, gençliğimiz...
Eskiden fotoğrafları çeker, hemen tab ettirir, albüme koyardım. Şimdi ise bol bol fotoğraf çek, beğenmezsen sil bir daha çek... Ama hepsi bilgisayarda, bastırdığımız fotoğraf oldukça az. Biraz fotoğraf seçip bastırılmaları için evin gençlerini görevlendirmeye karar verdim.
Fotoğraflara bakarken zamanın nasıl hızla akıp geçtiğini bir kez daha anladım.
Çocuklarım ne kadar hızlı büyümüş, gencecikmişiz eşimle, nasıl da yaş almışız, anneciğim yaşlanmış, babacığımı kaybettik bile...Hain zaman. (Bu arada belirteyim kronolojik yaşım 53 ama hissettiğim yaş 30'u geçmez. Hatta zaman zaman ortaya çıkan bir de çocuk var içimde)
Annem uzun yıllardır fotoğraf albümlerine bakamadığından söz eder. Çok duygulandığını, üzüldüğünü söylerdi. Bugün ben de benzer duyguları yaşadım. (Yaşlanma belirtisi galiba)
Fotoğraflara bakarken mutluluk duydum aslında ama kalbimin bir köşesinde de hafif bir sızı vardı sanki...
Akıp giden yıllar bu kadar hızlı geçtiğine göre , geriye kalanlar da aynı hızla geçecek diye düşündüm...
Yine de geçip giden yıllara teşekkür ediyorum, ufak tefek aksaklıklar, üzüntüler olsa da, çoğunlukla güzellikler yaşattılar bana.
Gelecekten; her anne gibi, öncelikle çocuklarımın sağlıklı, mutlu olmalarını diliyorum. Severek çalışacakları işleri olmasını, mutlu yuvaları olmasını diliyorum. Yaş zaten ne yapsan geçiyor. Sağlıkla, güzelliklerle dolu geçsin. Eşle dostla bir arada mutlulukla geçsin. Herkesin evi yuvası mutlulukla dolu olsun inşallah...
Bugün bu duyguları paylaşmak geldi içimden...
Bahçemden fotoğraflarla renklendireyim yazımı... Umarım beğenirsiniz...
Sağlıkla mutlulukla kalın...
