Bir patilimiz var bizim. Köpük hanım 8 yaşında bir terrier. 6-7 kiloluk koyun rengi tüyleri olan bir minik köpecik. Evimizin büyümeyen bebeği. Daha doğrusu 2-3 yaşlarında bir çocuk.
Köpük hanım hayatımıza girmeden önce de doğayı ve hayvanları çok severdim ama evde hayvan beslemeye çok da taraftar değildim. En önemli korkum da tüylerinin dökülmesiydi.
Köpük 1,5 aylıktı kızım ona aşık olduğunda. Kıramadım kızımı aldık kucağımıza, geldik evimize. (babamızın da pek hoşnut olmadığını belirteyim bu durumdan) Öyle çabuk öğrendiki evdeki her şeyi, tuvalet eğitimini... Bizden biri oluverdi birkaç haftada...Ve de şansımıza tüyleri tek tük dökülüyor, özelliği öyleymiş. Gerçi çok da dökülse aynı şekilde severdim kuzumu...
Öyle büyük bir sevgi koydu ki yüreklerimize...Her şeye daha hoşgörülü bakar olduk sevgi yumağımızla birlikte...
Bu hafta kızım için bir keyif tepsisi boyadım. Tepsinin içine de patililerin resmini koydum.
Çok çok beğendi kızım, çok mutlu oldu.
Ben de fotoğraflarını çektim, sizler için.
Resmin üzerinde 100 kat cam vernik var. O nedenle cam gibi duruyor. İlk kez kullandım bu verniği, çok hoşuma gitti.
Tepsinin kenarlarına da pati baskısı yaptım, rölyef pasta ile...
Bu da bizim köpüğümüz. bahçeyi çok seviyor. Bu gün hava güzeldi, verandada epey vakit geçirdi. Eve zor aldım. Hava soğuksa şöyle bir dolaşıp giriyor hemen eve.
Pencereden dışarıya bakmayı da çok seviyor. Karşımızdaki komşunun köpeği ve arada sırada geçen kedi ve kuşlardan başka bir şey yok aslında ilgisini çekecek. Bakıp bakıp yoruluyor, sonrada kıvrılıp uyuyor güzelim benim...
Doğayı, hayvanları seven çocuklar yetiştirelim. Hayvan sevgisiyle büyüyen çocukların asla kimseyi incitmeyeceğini düşünüyorum...
Kalplerimizden sevgi ve hoşgörü eksik olmasın...