31 Ekim 2016 Pazartesi

Bir tepsi Hikayesi ve Muzlu Çilekli Pastam



             Yıllar yılıdır kekler çörekler, en çok da pandispanyalarımı pişirdiğim bir emaye tepsim var.
Şu an benim için çok değerli olan ama ilk bakışta değerini bilemediğim bir tepsi.

             Evlilik öncesi hayırlı olsun hediyeleri gelir ya, annemin bir komşusu olan, oldukça yaşlı bir teyze getirmişti bu tepsiyi benim için. Çok da beğenmemiştim sanırım. Annem zaten çeşitli tepsi ve pasta kalıpları almıştı bana. Anneme' sende kalsın ben istemiyorum' demiştim , dün gibi hatırlıyorum..O da 'senin için getirildi  al götür ,hem bak ne kadar kullanışlı olacak'  demişti.

            Haklıymış anneciğim...İyi ki de almışım, evime getirmişim. Yıllardır elimden  düşmedi desem yeridir. O kadar çok kullandım ki. Hala pandispanyalarımı onda pişiriyorum.
            Yıllardır kaç tane teflon, seramik vb kalıplar eskittim. Vefakar tepsimde bir çizik bile yok.

            Gençlik işte...Görünüşüne bakıp istememiştim canım tepsimi.Aradan geçen bunca yıla rağmen tepsiyi getiren teyzenin yüzünü çok iyi hatırlarım. Vicdan azabından olsa gerek...
            Böyle işte tepsimin hikayesi...

            Bugün bize yine güzel bir pandispanya pişirdi. Ben de krema ve meyve ekleyerek onu pasta haline getirdim. Pastamı da sizler için de fotoğrafladım.




           Çok özelliği olan bir pasta değil. Sade ,kolay , hafif ve lezzetli.






            Hepimizin iyi bildiği bir tariftir bu ama ben yine de yazayım kendi tarifimi.


            Malzemeler (pandispanya için):  6  yumurta (mutlaka oda sıcaklığında olmalı)
                                                                 1  su bardağı toz şeker
                                                                 2 su bardağı un
                                                                 1 çay kaşığı kabartma tozu
                                                                 1/4 çay bardağı su
           
           Yapılışı: Yumurta ve şeker 10 dk kadar mikserle iyice çırpılır.                                                                Üzerine un + kabartma tozu karışımı eklenir, bir kaşıkla yavaşça karıştırılır.                                          Su eklenip biraz daha karıştırılır.
           Yağlanmış tepsiye dökülüp  180 derecelik fırında pişirilir.

           (  Su bardağı 200 ml lik bir bardak)
            ( kıvamı çok akışkan olursa un ekleyin. Arasına meyve konulduğu için çok yumuşak olunca pandispanyanın alt parçası çöküyor.)

          Kreması için:  1 poşet krem şanti 1 bardak soğuk sütle çırpılıp buzdolabına konur. Beklesin orada şimdilik.

                                 3 bardak süt
                                 1  su bardağından  2 parmak eksik toz şeker
                                 3 yemek kaşığı dolusu un
                                 vanilya (kaynadıktan sonra eklenir)
                   
                                Malzemeler karıştırılır pişirilir.( Kıvamı ceylan gözü denen şekilde olmalı.)Kaynadıktan 1 dk kadar sonra ocaktan alınır, ara sıra karıştırılarak soğutulur.

                                Soğuduktan sonra buzdolabında bekleyen krem şanti eklenip mikserle kısa süre karıştırılır.

                                Soğumuş ve tepsiden çıkarılmış pandispanya ortadan kesilir.

                                Arasına bir miktar krema üzerine meyve (ben muz koydum) tekrar krema konulur. Üzerine pandispanyanın diğer parçası konup , kalan krema da en üste serilir.

                                Ben üzerine çilek koydum, biraz çikolata ile...Sizin kendi keyfiniz bilir...
                             
                                Bizim evde meyveli pasta çok sevilir... Yaparsanız size de şimdiden afiyet olsun...

6 yorum:

  1. Kapali sandikta kalmis gibi olan anilarim senin minik yazilarinla tekrar gun isigina cikiyor ve bu benim cok cok hosuma gidiyor.Ayrica pastada sahane gozukuyor.

    YanıtlaSil
  2. Öyleyse ne mutlu bana canım...benim pozitif enerjili arkadaşım.

    YanıtlaSil
  3. Canım..O anılarımızı hatırlatan güzel aklına sağlık. .Evet..hepimizin evinde yıllanmış ev gereçleri vardır...daha yenilerini önemsemezken yılların yaşanmışlığını içinde barındıran eski ama eskimeye gereçler..selam olsun bu vesileyle..onları yaşamımıza katanlara..yıllara..ve anılarımızı canlandıran dostlara..😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sanırım yaş aldıkça değerini daha çok anlıyor insan. Sadece eşyanın değil arkadaşların, dostların hatta zamanın değerinide...canım arkadaşım.

      Sil
  4. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  5. Efendim insanın iştahı açılır bu fotoğraflarla :)
    Çok özelliği olmasın zaten, böyle daha iyi :) harika görünüyor ellerinize emeğinize sağlık :)

    YanıtlaSil